Korzystając z trochę większej ilości wolnego (względnie) czasu związanej z końcem sesji, postanowiłem nadrobić zaległości w recenzjach. Pierwszą znich jest polski film Ziarno prawdy. W ostatnich latach w polskim kinie (mówię o tym tak zwanym mainstreamowym, nie ambitnym i snobistycznym, którego prawie nikt nie rozumie, ale chwali, jaki to warsztat aktorski, jaka nietuzinkowa fabuła i…